sana soracak sorularım var...

Hiç mi aklına gelmedi sultanı devirip yerine oturmak?

Ne güzel tek adam olurdun

Bir tahtın, bir de tacın olurdu

Yediğin önünde yemediğin arkanda

Bir elin yağda bir elin balda

Harem kurardın kendine

Kadınların biri gelir biri giderdi

Rahatına bakamadın mı?

Hiç mi olmadı içinde iktidar hırsı?

Niye kimseye öptürmedin elini?

Nereden geliyor bu tevazu?

Neden sana elini uzatanın önünde kibarca eğildin?

Emirler yağdırıp üstünlük kuramadın mı?

Ne gerek vardı bu kadar fedakarlığa?

Vatan için vazgeçer mi insan dünya zevklerinden?

Yeseydin, içseydin, gezip tozsaydın...

Değer mi çocukluğunu, gençliğini, yetişkinliğini, yaşlılığını bir millet uğruna feda etmeye?

Bu kadar sevdirmek zorunda mıydın kendini?

Düşmanlarında bile saygı uyandırmaya mecbur muydun?

Hata yapsan olmaz mıydı?

Herkes gibi insan değil misin?

Neden hiç "yeter" demedin?

Neden hiç pes etmedin?

Senden sonra yaşanacakları bile tahmin edip uyarılarda bulunmaya mecbur muydun?

Bu kadar öngörülü olmak zorunda mıydın?

Dostu düşmanı tanıma konusunda nasıl bu kadar hünerli olabildin?

Savaş meydanında en önde koşman mı gerekirdi?

Yaralıyken, sedye üstünde savaş yönetmek de neyin nesi, rahatına bakamadın mı?

Ya geceleri uyumaman...

Sabahlara kadar masa başında hazırlıklar, planlar yapman, her ihtimali düşünmen şart mıydı?

Ama yapamadın değil mi?

İçin el vermedi

Yumamadın gözlerini yok edilmeye

Arkanı dönüp gidemedin

Elin kolun bağlı oturmak sana ağır geldi

Varsın ben yaşamayayım, millet var olsun dedin

Yemesem de olur, gezmesem de yaşamasam da...

Varsın vatan kurtulsun dedin

Kim bilir ne kadar çok yoruldun

Kaç kez yaralandın, kaç kez ölümden döndün

Aç da kaldın uykusuz da

"Askerin yiyecek yemeği yok, ben de yemeyeyim" demişsin

İnanırım, yapmışsındır

Kocatepe'de dondun kar üstünde,

Çanakkale'de yandın kavruldun

"Öf" bile demedin

At üstünde kaç yılı geçti ömrünün?

Başını kaç gece rahat koydun yastığa?

Neler geçiyordu kafandan?

Ben seni hiç tanımıyorum

Ama herkesten çok seviyorum

Bak bugün herkes benimle birlikte ağlıyor

Bu millet herkese inat sana ağlıyor
Böyle bir adam olduğun için ağlıyor
Kimseyi sevmediği kadar seviyor ve yokluğuna kimseye üzülmediği kadar üzülüyor

Kocaman bir insanı, bir önderi, bugüne kadar görmediği ve muhtemelen de göremeyeceği bir lideri kaybetmenin acısıyla ağlıyor

Emanetin omuzlarımda, gözlerinden aldığım güçle taşıyorum...