hayatımda neler oluyor?

Bugün tam 1,5 ay olmuş bloguma bakmayalı ve yazı yazmayalı. Yoğunluktan, koşuşturmaktan bir türlü elim değmemiş ve bunun farkında bile değilim. Bu süre zarfında o kadar çok şey yaşadım ve hayatımda o kadar çok şey değişti ki.. Nereden başlasam, hangi birini anlatsam bilemiyorum. Aslında her biri ayrı bir yazı konusu, belki daha sonra detaylı olarak anlatırım. Şimdilik önemli olayları özetleyelim. 

1) Öğrencilerimle katıldığım proje yarışmasında dereceye girdik. İl genelinde 250 proje arasından ilk 10 a girerek mansiyon ödülü almaya hak kazandık. Güzel bir ödül töreni yapıldı. Biz de gittik, para ödülümüzü aldık geldik. 

2) Öğrencilerimle birlikte Çanakkale Gezisi'ne gittik. Günübirlik bir geziydi. Bu nedenle gece yarısı Eskişehir'den yola çıkıp sabah erken saatte Çanakkale'ye vardık. Tüm gün gezip tozduktan sonra gece Eskişehir'e geri döndük.

Gezilen yerler: Kilitbahir Kalesi, tabyalar, Çanakkale Şehitler Abidesi, 57. Alay Şehitliği, Çanakkale Askeri Deniz Müzesi, Nusrat Mayın Gemisi ve Aynalı Çarşı idi. Çok dolu dolu bir geziydi. Öğrencilerim ilk kez feribota bindiler, midye dolma yediler, ailelerinden uzakta ilk defa böyle bir yolculuğa çıktılar. Onlar için önemli bir deneyimdi. Otobüste söylenen şarkılar, birlikte yenen yemekler de yanımıza kar kaldı:)

3) Edremit'e en yakın arkadaşımın yeni doğan bebeğini ziyarete gittim. Teyze olmanın tadına vardım. Mis gibi bebek kokusunu içime çektim. Anne olmanın ne kadar büyük bir sorumluluk gerektirdiğini, çocukların nasıl fedakarlıklarla büyütüldüğünü gördüm, idrak ettim, geldim. Evde 4 yetişkin bayan bir avuç büyüklüğündeki bebeğin etrafında pervane olduk. Tabi yol boyu "Acaba çocuk sahibi olmalı mıyım? Altından kalkabilir miyim? Doğru zaman ne zaman?" gibi sorular ve endişeler kafamda dolaşıp durdu. Cennet gerçekten anaların ayakları altında.

Enes Bebek

4) Öğrencilerimle hazırladığımız II.Yıl Sonu Fen ve Teknoloji Sergimizi açtık. Bir yıl boyunca hazırladığımız ürünleri düzenledik, laboratuvarımıza yerleştirdik. Misafirlerimize ikramlar sunduk ve ilçe milli eğitim müdürünün kurdeleyi kesmesiyle açılışımızı yaptık. 

Geçen yıl yaptığımız sergide öğrencilerimin yaşadığı heyecanı, hevesi ve gururu görünce bu yıl da yapmaya karar verdim ve bunu geleneksel hale getirdik. Okulumuz öğretmenleri, öğrencilerimiz, velilerimiz, okul dışı misafirlerimiz ile birlikte katılım oldukça fazla oldu. Kendi hazırladıkları ürünleri misafirlere tanıtırken öğrencilerimin gözlerinde gördüğüm pırıltı, yaşanan tüm yorgunlukları unutturdu.
5) Benim ailem ve Badi'nin ailesi bizi ziyarete geldi. Normalde çok sessiz olan evimiz böyle zamanlarda şenleniyor. Evde kalabalığı her zaman sevmişimdir. Yemekler yendi, sohbetler edildi, gezildi tozuldu... Geldiklerinde çok seviniyoruz ama giderken içimizi hüzün kaplıyor.
6) Bir yıl boyunca devam ettiğim halk oyunları kursumuzun yıl sonu gösterisini yaptık. 7 farklı yöreye ait dans gösterisi sergiledik. Ege Yöresi ekibinde yer alan ben, aşağıdaki resimde bir efenin peşinde görülmekteyim:) Yıllardır büyük bir zevkle dans ederim. Ama şunu itiraf etmeliyim ki her sahneye çıkışımda sanki ilk sefermiş gibi heyecanlanıyorum. Bu gösteride de kural bozulmadı ve müzik başladığı anda sahnenin kenarında kalbimin tekrar atmasını sağlamaya çalıştım.

Bugüne kadar birlikte sahneye çıktığım her ekip özeldi. Ama yine de bu ekipte yer almak bana çok şey kazandırdı. O kadar güzel insanlarla tanıştım ki her günüm birbirinden eğlenceli geçti. Çok yorulduk, çok ter döktük ama değdi. Gösterinin sonunda tüm ekip el ele karşıladık alkışları. 

7) Dün gece ekip arkadaşlarımızla birlikte yıl sonu yemeğine gittik. Sohbet ettik, yemek yedik, göbek attık. Dilediğimizce hopladık zıpladık. Tüm yılın yorgunluğu böylelikle uçup gitti. Daha nice gösterilere diyerek ayrıldık. Seneye kaldığımız yerden devam edeceğiz.

Ne kadar çok şey yaşamışım şu kadarcık zamanda...