teşekkürler

Badi ile dün akşam yemeğe gittik, ardından da bir güzel kahve keyfi yapalım dedik. Günün yorgunluğu ancak böyle çıkıyor zira. Aslında kocacık bana kıyamayıp antrenmanını ekme pahasına beni kahve içmeye götürdü desem daha doğru olur. 

Hikayemiz de tam da burada başlıyor. Nereye otursak, nerede keyif yapsak diye dolanırken Kocatepe Kahve Evi'ne girelim dedik. Daha önce de bir kaç kez başka şubesine gittiğimiz bu mekan hep sıcacık gelmiştir bana.  Havanın güzel olmasını fırsat bilip dışarı oturmak istediysek de kendini bilmez sigara tiryakilerinin etrafa saçtığı kötü kokulu sigara dumanı nedeniyle bu mümkün olmadı. Özetle dışarısı bize haram, tiryakiye helalmiş:!


Geçtik içeri, oturduk. Bir yandan gazetemizi okurken bir yandan kahvelerimizi beklemeye başladık. Daha 10 dakika olmamıştı siparişimizi vereli ki birden gayet sevimli, kibar servis elemanı yanımızda kahvelerle bitti. Son derece içten bir gülümsemeyle "Gecikme için sizden çok özür dilerim." demesin mi? Badi ve ben bakakaldık birbirimize. Normal sürede getirilen bir kahve için nazikçe özür dilenen bir kuruma nasıl düştük biz, bakışıydı bu. Biz ki bazı mekanlarda yarım saat sadece sipariş vermek için beklemişiz zamanında. Bu hassasiyete, nezakete alışık olmayan bünyelerimiz yadırgadı. Ben kekeleyerek "Önemli değil." tarzında bir şeyler geveledim sanırım o anda. Oturduğumuz süre boyunca bize gülümseyen, içten davranan, temiz giyimli, tatlı mı tatlı servis elamanı, çok mutlu ettin sen beni akşam akşam yaaa. Pişmanım ki ismini almamışım yaka kartından, burda adını zikreder, teşekkürümü burdan sunardım. Allah senin gibilerin soyunu korusun, az var çünkü doğada sizden. Bak bu yazıyı sırf sana teşekkür etmek için yazdım. Bir daha sefere şaşkınlığımı bir kenara bırakıp yüzüne söylerim artık.