10 Kasım 2012 Cumartesi

sana soracak sorularım var...

Gönderen Bestesiyleannesi zaman: Cumartesi, Kasım 10, 2012

Hiç mi aklına gelmedi sultanı devirip yerine oturmak?
Ne güzel tek adam olurdun
Bir tahtın, bir de tacın olurdu
Yediğin önünde yemediğin arkanda
Bir elin yağda bir elin balda
Harem kurardın kendine
Kadınların biri gelir biri giderdi
Rahatına bakamadın mı?
Hiç mi olmadı içinde iktidar hırsı?

Niye kimseye öptürmedin elini?
Nereden geliyor bu tevazu?
Neden sana elini uzatanın önünde kibarca eğildin?
Emirler yağdırıp üstünlük kuramadın mı?

Ne gerek vardı bu kadar fedakarlığa?
Vatan için vazgeçer mi insan dünya zevklerinden?
Yeseydin, içseydin, gezip tozsaydın...
Değer mi çocukluğunu, gençliğini, yetişkinliğini, yaşlılığını bir millet uğruna feda etmeye?

Bu kadar sevdirmek zorunda mıydın kendini?
Düşmanlarında bile saygı uyandırmaya mecbur muydun?
Hata yapsan olmaz mıydı?
Herkes gibi insan değil misin?
Neden hiç "yeter" demedin?
Neden hiç pes etmedin?

Senden sonra yaşanacakları bile tahmin edip uyarılarda bulunmaya mecbur muydun?
Bu kadar öngörülü olmak zorunda mıydın?
Dostu düşmanı tanıma konusunda nasıl bu kadar hünerli olabildin?

Savaş meydanında en önde koşman mı gerekirdi?
Yaralıyken, sedye üstünde savaş yönetmek de neyin nesi, rahatına bakamadın mı?
Ya geceleri uyumaman...
Sabahlara kadar masa başında hazırlıklar, planlar yapman, her ihtimali düşünmen şart mıydı?

Ama yapamadın değil mi?
İçin el vermedi
Yumamadın gözlerini yok edilmeye
Arkanı dönüp gidemedin
Elin kolun bağlı oturmak sana ağır geldi
Varsın ben yaşamayayım, millet var olsun dedin
Yemesem de olur, gezmesem de yaşamasam da...
Varsın vatan kurtulsun dedin

Kim bilir ne kadar çok yoruldun
Kaç kez yaralandın, kaç kez ölümden döndün
Aç da kaldın uykusuz da
"Askerin yiyecek yemeği yok, ben de yemeyeyim" demişsin
İnanırım, yapmışsındır
Kocatepe'de dondun kar üstünde,
Çanakkale'de yandın kavruldun
"Öf" bile demedin
At üstünde kaç yılı geçti ömrünün?
Başını kaç gece rahat koydun yastığa?
Neler geçiyordu kafandan?

Ben seni hiç tanımıyorum
Ama herkesten çok seviyorum
Bak bugün herkes benimle birlikte ağlıyor
Bu millet herkese inat sana ağlıyor
Böyle bir adam olduğun için ağlıyor
Kimseyi sevmediği kadar seviyor ve yokluğuna kimseye üzülmediği kadar üzülüyor
Kocaman bir insanı, bir önderi, bugüne kadar görmediği ve muhtemelen de göremeyeceği bir lideri kaybetmenin acısıyla ağlıyor

Emanetin omuzlarımda, gözlerinden aldığım güçle taşıyorum...






2 yorum:

Pınarın Dünyası dedi ki...

Çok çok güzel bir yazı canım ... Emanetinin bekçisiyiz. Şimdi sultan olmaya özenenlere ibret olacak insan ama anlayanaa....

Bestesiyleannesi dedi ki...

her sene biraz daha olgunlaşıyoruz ve ben her sene biraz daha anlıyorum büyüklüğünü...

Yorum Gönder

Bir blogun en çok ihtiyaç duyduğu şey yorumdur. İşte tam da bu sebepten, aklına geleni yaz...

 

kırmızı kiraz Template by Ipietoon Blogger Template | Gift Idea