2 Ocak 2014 Perşembe

seni hiç sevmedim 2014 !

Gönderen Bestesiyleannesi zaman: Perşembe, Ocak 02, 2014
Hayatımızın bu dönemi sıklıkla hastanelerde geçiyor. Yoruldum...

Biliyorum, hayat her zaman güllük gülistanlık olmaz. İnsanın her günü bir değildir. An gelir, tüm kötülükler üst üste yaşanır. Ama son 2 ay beni fazlasıyla zorlamaya başladı hayat...
 
Önce Badimin kuzeni bir kaza geçirdi. Günlerce yoğun bakımda kaldı. Kendimizi onun yokluğuna alıştırmaya başlamıştık. Ailesi perişan oldu. Gencecik, daha 15 yaşında... İnsan ölüm kelimesini bile yakıştırmıyor adının yanına. Günler sonra hayata döndü ve hepimizi sevindirdi. Yaşaması mucize dedi doktorlar. Vücudunda pek çok kırık, çatlak... Yaşamasına sevinirken "ya sakat kalırsa", "ya yürüyemezse", "ya yatağa bağımlı olursa" sorusu düştü akıllara. Neyse ki onu da atlattı. Şimdi ise kırıkların tamamen iyileşmesini, fizik tedavinin sorunsuz ilerlemesini ve bedenince kalıcı hasar olmamasını  umut etmeye devam ediyoruz.

Daha bu sıkıntı bitmeden yerine yenisi geldi. Üst komşumuzun oğlunu bir trafik kazasında kaybettik. 25 yaşında gencecik bir delikanlıydı. Dalyan gibi derler ya, aynen öyle biriydi. Bu yaz evlendi. Eşi de 2 aylık hamile. Bir gece arkadaşlarıyla eğlenceden dönerken arabayı kullanan arkadaşı virajı alamamış ve... Tüm hayaller yarım şimdi. Evlilik düşleri kuran gencecik bir kızın 2 ay süren evliliğinin hazin sonu, daha anne rahmine yeni düşmüşken babasını tanımadan kaybeden bir erkek evlat, ömrünün sonuna içi kor alevlerle yanıp tutuşacak bir anne ve baba. Geride kalanlar bunlar.
 
Çok sürmedi rahat huzur, hemen yeni bir kara haber geldi peşi sıra. Badimin anneannesi 84 yaşının da verdiği yorgunlukla rahatsızlandı ve yoğun bakıma alındı. 25 gün oldu. Hala çıkabileceğine dair umut yok. Doktorlar bir gün iyi bir gün kötü dese de sık sık söyledikleri cümle "kendinizi hazırlayın". Bu lafı da nerden öğrendilerse artık, sıkışınca kullanır olmuşlar. Ne demek "kendinizi hazırlayın". Neye hazırlayacağız ve daha da önemlisi nasıl hazırlayacağız? Her gün yoğun bakımın önünde beklemek yeteri kadar acı vericiyken daha ne kadar dayanacak sabrımız sevdiklerimizin acısına hazırlanmaya?

Biliyorum, baştan sona kasvetli bir yazı oldu. Ama biz bir de bunları yaşıyoruz. İçimi dökmenin en bedava yolu buralar. Bugün de böyle olsun. Affola...

2 yorum:

Ipek dedi ki...

Çok geçmiş olsun canım. Hayatın gerçekleri üstüste kendini hatırlatınca sizin de psikolojiniz kötü yönde etkilenmiştir eminim. Umarım yakınlarınız en yakın zamanla iyileşir.. Allah sabir versin..

Bestesiyleannesi dedi ki...

İyi dileklerin için çok teşekkür ederim canım arkadaşım. Bol bol dua ediyoruz. Biliyorum bu sıkıntılı günler geçer ve insan zamanla her şeyi unutur. Ama içindeyken, yaşarken zor...

Yorum Gönder

Bir blogun en çok ihtiyaç duyduğu şey yorumdur. İşte tam da bu sebepten, aklına geleni yaz...

 

kırmızı kiraz Template by Ipietoon Blogger Template | Gift Idea